Pas bij Assen krijg ik weer het besef dat de wereld nog op haar grondvesten rust. Maar ... de goudroof

Zwolle - De trein rijdt naar het noorden, van Arnhem naar Zwolle. Ik kijk het raam uit met, ergens ter hoogte van het middenrif, een geluidloze schreeuw. Er was vorst aan de grond, dus de wereld is schoon en wit. Het ziet eruit als een schone lei, om opnieuw...

Lees het volledige artikel bij Nederlands Dagblad.